Tulpar’ın Çığlığı Oğuzhan Öcal Yapay Cennetlere Karşı Gerçekliğin Arayışı

Tulpar’ın Çığlığı Oğuzhan Öcal Yapay Cennetlere Karşı Gerçekliğin Arayışı

“Tulpar’ın Çığlığı”, yapay cennetlerde yaşayan insanlığın gerçekliğe olan özlemini anlatıyor. Roman, insanlığın teknolojiyle olan ilişkisini sorgularken, aynı zamanda gerçekliğin ne olduğu sorusuna da cevap arıyor.
4520 yılında, insanlar cam fanusların içinde, yapay ışıklarla aydınlatılmış sahte cennetlerde yaşıyorlar. Bu yapay cennetler, dışarıdan bakıldığında mükemmel gibi görünse de, aslında insan ruhunun çöküşünü simgeliyor. İnsanlar, gerçek duygulardan, gerçek ilişkilerden ve gerçek deneyimlerden uzaklaşarak, sanal bir dünyada yaşamaya mahkûm edilmişlerdir.

Roman, okuyucuya “Gerçeklik nedir?” sorusunu sordurarak, insanlığın varoluşsal sorgulamasını derinleştiriyor. Gerçeklik, sadece fiziksel dünyayla sınırlı mıdır, yoksa duygusal ve ruhsal deneyimleri de içerir mi? Roman, bu soruları okuyucunun zihninde canlı tutarak, gerçeklik algımızı sorgulamamıza neden oluyor.

Oğuzhan Öcal, romanında yapay cennetlere karşı gerçekliğin arayışını bir direniş sembolü olarak sunuyor. İnsanlar, yapay cennetlerin sahte mutluluğuna karşı çıkarak, gerçek duyguları, gerçek ilişkileri ve gerçek deneyimleri aramaya başlıyorlar. Bu arayış, insanlığın özgürlüğe ve gerçekliğe olan özlemini simgeliyor.